Փիլիսոփայության 2-րդ դաս 25 Սեպտեմբեր 2009

Շարունակություն 1-ին դասին:
4- Մարդկային գաղափարի ծագման, տարածման եվ արժեվորման վերլուծում:
5- Ճշմարտության, բարիի ու գեղեցիկի քննարկում:


Անտիկ Աշխարհը որպես մշակութային դարաշրջան
1- Տիեզերքը, տարածությունը եվ ժամանակըկենդանի օրգանիզմներ են. Աեստեղ գործում է (համակարգի կամ անկաշկանդ ձգողական օրենքը) քաղաքակիրթ մարդը այսինքն հելլենացին՝ բարբարոս չէ այլ գեղագիտական անհատ: Գեղարվեստական ստեղծագործությամբ քանդակի յուրօրինակ նմանշանակ: Ամենից վեր գնահատվում է վարպետությունը, հմտությունը, որն էլ հենց իմաստություն է: Գնահատվում են բոլոր նրանք որոնք իրենց վարպետության մեջ հասել են կատարելիության. Հետեվաբար իմաստությունը ներդաշնակ եվ գեղագիտորեն ընկալվող իր ստեղծելու հմտությունն է: Ընդ որում իմաստությունը չի հակադրվում բառի կամ խոսքի արվեստի. Ընեհակառակը խոսքի արվեստը վարպետության բաղկացուցիչներից է՝ քանդակագործի, արվեստագետի, ատաղձագործի արհեստների շարքում: Ինքնին չի տրվում խոսքի արվեստը, այն պետք է սովորել. Խոսքի արվեստը մշակույթի, պլաստիկ պատկերավորման շնորհիվ ընկալվում է աշխարհը ներդաշնակորեն ձեվավորելու, քանդակելու հմտության. Այսինքն խոսքը մտքերի եվ մտքերի ձեվավորման օրգան է: Բառը եվ խոսքը մարդկային ինքնագիտակցության օրգան է:
2- Հաշվի առնելով իմաստություն հասկացողության վերոհիշյալ իմաստը՝ հասկանալի է դառնում փիլիսոփայությունը իբրեվ սեր դեպի իմաստուփյուն: Դասերը վարպետության նկատմամբ կարգավորվաղ եվ ձեվավորված ներկայացնելու կիրք է, որը հնարավոր է գիտակցության եվ լեզվի վերլուծության հիման վրա:
3- Խոսքի անկարողությունը դիտվում է հոգեկան աններդաշնակության գործոն, որը սպառնում է նրա գոյության:
Անտիկ փիլիսոփայությունը միաժամանակ բանասիրուփյուն է, իսկ ավելի ճիշդ բանասիրական մշակույթի դար: Այստեղ չափի հասկացողությունը: Հայտնի են հետեվյալ արտահայտությունը՝ չափը (իրերից լավագույնն է) ոչինչ ավելի:
Արիստոտելի փիլիսոփայությունը անվանում են Միջինի փիլիսոփայություն , որորվհետեվ բարեմասնության չափավորության մեջ է որը մեզ զերծ է պահում սխալներից դեպի որոնց տանում են կրքերը: Անտիկ Հունաստանը մեզ տվել է քաղաքակրփության որոշակի մոդել: Ամբողջ Եվրոպական մշակույթը հիմքում ունի հենց այս մշակույթը եվ սերը դեպի իմաստությունը երբեք չի հանգել միայն աշխարհի ըմբռնմանը: Այն եղել է նաեվ իմաստուն եվ սուր միտք:
Օրինակ Հալեսին հարցրել են.- ինչն է աշխարհում ամենադժվարը՞: Պատասխանը.-ինքն իրեն ճանաչելը:
Հարց 2: Ամենահեշտը՞: Ուրիշին խորհուրդ տալը:
Հարց 3: Ամենահաճելին: Հաջողությունը:
Հարց 4: Ինչն է Աստվածային:Այն ինչ չունի ոչ սկիզբ ոչ էլ վերջ:
Հարց 5: Ինչն է նրան զարմանք պատճառել: Բռնապետը ծերության հասակ ունի:
Հարց 6: Երբ է ՞ հեշտ տանել դժբախտությունը: Երբ տեսնես ուրիշի դժբախտության չափը:
Հարց 7: Որ՞ կյանքն է լավագույնը: Երբ մենք չենք անում այն ինչը ուրիշի մեջ դատապարտում ենք:
Հարց 8: Ով է ՞ երջանիկ: Նա ով մարմնով առողջ է, հոգվով ընկալունակ եվ դաստիարակչական ազդեցություններին տրվող: