Tuesday, December 15, 2009
Փիլիսոփայություն 12–րդ դաս 4 Դեկտեմբեր 2009
Էքսիսթենցիալիզմի Փիլիսոփայություն
• Իմաստուններից մեկն ասել է: «Ծնվում ենք ակամա, ապրում զարմանքով, մեռնում կարոտով»:
• Մարդը պահանջ է զգում նայելու իր սեփական կեցության ներսը եվ պատասխաններ փնտռելու իր կյանքի իմաստի եվ ճակատագրի հարցերին: Այդ պահանջը մի առանձին սրությամբ իր արտահայտությունն է գտնում մարդու գոյությանը, սպառնացող իրավիճակներում երբ նրա ճակատագիրը վերացականությունից թանձրանում եվ վերածվում է լինել չլինելու խնդրին:
• Կան բաներ որոնք մարդու մեջ մարդուց վերեվ են, դրանք են սերը, խելքը, պատիվը եվ ազատությունը: Օրինակ՝ կիսով չափ խիղճ չկա, խիղճը անբաժանելի է՝ այն կամ կա կամ չկա: Չի կարելի խղճով լինել երեկ, վաղը, կարելի է միայն այստեղ եվ հիմա, հետեվաբար Պուլիակովի խոսքերով Օսետինան կամ թարմ է կամ նեխած, երկրորդ թարմության Օսետինա չկա:
• Խիղճը չունի իր պատճառը արտաքին հանգամանքների մեջ, (խղճով վարվեց որովհետեվ այլ կերպ չեր կարող), այստեղ արտաքին պատճառ չկա: Ընդ որում խղճի մասին միտքը ու խիղճը նույնն են, այսինքն խիղճը մեզ տրված է միայն մտքերում, ուրիշ ոչ մի տեղում, եվ միայն գտնվելով խղճի վիճակում մարդն ունակ է նրա մասին մտածել:
• Մարդկային կեցությունը մարդու առջեվ բացվում է եվ հայտնվում է հատուկ վիճակում, խղճի կամ սիրո վիճակում: Ուրեմն հնարավոր չե մեր մեջ ստիբողաբար արթնացնել սեր կամ խիղճ, մեր առջեվ դրանք կարող են բացվել եթե հաջողվի հայտնվել այդ վիճակում:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment